มรุงอย่าไปเครียดที่เวียดนาม (Great time in Saigon)

สวัสดีเดือนมิถุนายน เดือนที่ไม่มีวันหยุดพิเศษเลยสักวันครับผม
เมื่อก่อนสมัยที่ผมยังทำงานประจำอยู่ เดือนนี้เป็นเดือนที่หดหู่มากที่สุดแล้วครับ เพราะไปไหนแทบไม่ได้เลย
จะไปได้ก็ เสาร์-อาทิตย์ และบ้านผมอยู่เชียงใหม่ ไปไหนก็ลำบ๊ากลำบาก ไปเที่ยวได้แป๊ปเดียวก็ต้องกลับแล้ว ฮ่าๆ
เอาเป็นว่าผมเอาใจช่วยและมาสร้างแรงบันดาลใจไปเที่ยวประเทศเพื่อนบ้านใกล้ๆบ้านเรานี้กันครับ
…
ช่วงวันหยุดวันแรงงานที่ผ่านมา ผมและเพื่อนคู่ใจของผมได้ไปเที่ยวประเทศเพื่อนบ้านมาครับ
แล้วบังเอิญประทับใจด้วยแหละ ตัวผมเองเคยมาแล้ว 2 ครั้งสมัยทำงานประจำ แต่แฟนเพิ่งเคยมาครั้งแรกครับ
มาลองดูกันว่าจะมีเรื่องราว สนุกๆ และประทับใจกันยังไง
 …
วันออกเดินทาง 28 เมษายน 2559 – 3 พฤษภาคม 2559
ในตอนแรกผมวางแผนเส้นทางการเดินทางเป็นแบบนี้ครับ
Ho Chi Minh -> Dalat -> Muine -> Ho Chi Minh
การเดินทางข้ามเมืองจะใช้ขนส่งเอกชน หรือรถบัส นั่นแหละครับ

ส่วนตารางการเดินทางคร่าวๆ ประมาณนี้ครับ ปรับเปลี่ยนเอาหน้างานอีกแล้วครับผม

ก่อนเดินทางมา Re-Check เตรียมตัวกันก่อน

1. แลกเงิน ผมแลกเงินเป็น US Dollars หรือใช้เงินบาทไทย เพราะเชียงใหม่หาเงิน ด่องเวียดนาม ยากมาก พอได้ดอลล่าไปถึงที่สนามบินก็แลกเลยครับ อยู่ตรงทางออกเลย แต่ต้องระวังเรื่องแบ้งค์เล็กๆนะครับ เพราะเค้าก็ให้เงินผมไม่ครบ ต้องทวง แหม 5,000 VND แกยังจะทวง ส่วนวิธีคำนวน ถ้าจาก VND เป็น ไทยบาท คือ 10,000 VND ตัดศูนย์ออกสามตัวครับ แล้วคูณด้วย 1.5 อันนี้คร่าวๆนะครับ
2. ปลั๊กไฟ ส่วนใหญ่ที่ผมเจอใช้ปลั๊กไฟได้เหมือนบ้านเรานะคับ แต่กันเหนียวเผื่อโรงแรมบางที่ก็เอาอแดปเตอร์แปลงไปด้วยก็ได้ครับ
3. ฟรีวีซ่า เนื่องจากเป็นประเทศเพื่อนบ้านอาเซียนเหมือนกัน เพราะฉะนั้นเดินเข้าออกสบายๆฮะ อยู่ได้ 30 วันชิวๆเลยฮะ
4. Internet Sim ผมซื้อซิมใช้งานของ Vina Phone ครับในสนามบินเลย ความเร็วก็ไม่ต่างกับบ้านเรามากครับ 5GB 100,000VND
5. สภาพอากาศ รอบนี้เท่าที่ดูไปเตรียมแจ๊คเก็ตบางๆกันหนาวที่ดาลัดก็พอ นอกนั้นร้อนพอๆกัน

เมื่อพร้อมแล้วก็ไปเวียดนามกันเลย บรื๊นนนนนน (เสียงรถบัสเวียดนามที่ดังแต่ท่อ ล้อไม่หมุน เพราะขับช้ามากกกก)

…
วันแรก 2016/04/28 (CNX-DMK-SGN)

เช้านี้กัปตันสายการบินไลออนแอร์โผล่หน้าออกมาจากหน้าต่างส่วนหัวเครื่องบินต้อนรับพวกเราขึ้นเครื่องจากเชียงใหม่ไปกรุงเทพ
สวัสดีครับพี่กัปตันสิงโตเอฟ –ตอนลงเครื่องพี่กัปตันก็มาต้อนรับลงที่หน้าเครื่องด้วยทีเดียว
นั่งๆนอนๆรอต่อเครื่องที่ดอนเมืองไปโฮจิมินท์ตอนบ่าย 13:50 —food cort ใหม่ที่ดอนเมืองร้านเยอะดี

วันนี้บินกับ AirAsia ใครๆก็บินได้อีกแล้ว จองตั๋ว 0 บาทข้ามปี ได้ค่าตั๋วไปกลับคนละประมาณ 1,700 บาท
ทริปนี้ผมวางแผนน้อยมาก มาทำเอาวีคสุดท้ายก่อนเดินทาง
แถมเมื่อเช้าโดนโรงแรมที่ดาลัทยกเลิกเพราะไม่ได้จ่ายมัดจำจองกะ booking ไม่เป็นไรเดี๋ยวไปหาเอาข้างหน้าละกัน #มรุงอย่าไปเครียด

ตัดฉับมาถึงสนามบิน Tan Son Nhat Terminal 2 อ่านยากม๊ากกก (สนามบินที่ช่วงก่อนมีกระแสวัยรุ่นพายเรือที่บันไดเลื่อนนั่นแหละฮะ)
ออกมาแล้วก็แลกเงินด้านในสนามบินและซื้อซิมเลย
แหมๆ มาถึงก็โดนเลย แลกไป 20$ เรต 21,137 ได้มา 4 แสนกว่า แต่ให้มาไม่ครบขาดไป 750 ดอง ต้องทวงถึงจะให้มาอีก 1000 ดอง

เดินออกจากหน้าสนามบินมาทางขวามือ
เพื่อมาขึ้นรถเมลล์สาย 152 ค่ารถคนละ 5000 แต่พี่เหงียนคิดค่ากระเป๋าเพิ่มด้วยอีก 5000 โดนแล้ว 1 ดอกนะ
รถเมลล์นี้นี่โลคอลมากนะฮะ แอร์ไม่ค่อยเย็น แล้วจอดบ่อยด้วย ถ้าอยากสบายมีอีกคันแถวๆนั้น คิดคนละ 20000 –ก็ตามราคานะ เอิ่ม…

โรงแรมคืนแรกผมจองไว้แถวๆย่าน ฟาร์มงูเหลา หรือย่านข้าวสารเวียดนามนี่แหละ มีแต่นักท่องเที่ยวนะแถวๆนี้
ถึงย่าน Pham Ngu Lao แถวๆนี้ เป็นย่านแบ๊คแพคเกอร์ โรงแรมเต็มเลย ร้านกาแฟก็เยอะ เดินอีกนิดร้านเหล้าเพียบเต็มสองฝั่งถนนเลย

เราจองโรงแรมชื่อ TripWriter โรงแรมก็โอเค ห้องใหญ่โต คืนละประมาณ 8xx สำหรับสองคน
เช็คอินเอาของเก็บก็ไปหาซื้อตั๋วรถไปดาลัดวันพรุ่งนี้ตามแพลนที่เราได้เตรียมมา

แต่ความซวยมาเยือนเมื่อ…
ช่วงนี้ก็เป็นช่วงหยุดยาวคนเวียดนามเช่นกัน เหมือนบ้านเราครับ วันแรงงาน
ความเครียดเริ่มปรากฏเมื่อตั๋วรถที่จะไปดาลัด มุยเน่ เต็มหมด

ครับ ผมไม่ได้จองมาล่วงหน้า แบบที่ใครๆก็แนะนำ เพราะกลางเดือนผมเพิ่งไปไต้หวันมา แล้วพอกลับมาก็ไม่ได้รีบจอง มัวแต่เอ้อระเหย
เพราะผมคิดว่าคงไม่เต็มเพราะดูตามรีวิวแล้ว รถมีหลายรอบมากๆครับ –แต่มันไม่เป็นอย่างในรีวิวน่ะสิ

ผมกับเมเดินวนไปมาระหว่าง vietsea และขนส่งรถ phuong trang เข้าไปถามที่ไหนเค้าก็บอกเต็มหมด วันที่ 29,30,1 ไม่มีรอบรถเลย
ข้างๆขนส่งมีบริษัททัวร์อีกที่ เลยลองเข้าไปถามดู ก็เต็มเช่นกัน แต่ แต่ แต่

ที่นี่เสนอว่าให้ไป Nha Trang ก่อนสิ แล้วค่อยไปมุยเน่ หรือดาลัด ก็ปรึกษากันกับเม ก็น่าสนใจ
แต่ค่าตั๋วที่นี่แพงมากครับ บวกเพิ่มไปเท่านึงเลยนะ เลยออกมาคุยกันก่อน
พวกผมก็ปรึกษากันว่าจะปรับแผนกันยังไงดี แล้วอีกสักพักพนักงานก็บอกว่ามีตั๋วไปมุยเน่ พรุ่งนี้เช้าจะเอามั้ย รอบ 7 โมง

คุยกันไปมากลัวไม่ได้ไปไหนเลย เลยตัดสินใจโอเคครับ แต่ค่าตั๋วแพงมากอย่างที่บอก พวกผมสองคนจ่ายไปเป็นล้านละครับวันนี่ (ดอง)
เอาเป็นว่าถ้าจะมารูทนี้จองมาก่อนเลยครับ จองกับเอเจ้น vietsea นี่แพงกว่านิดหน่อยเองครับ
แต่เทคแคร์ดี ผมก็ได้ตั๋วกลับจาก Dalat – Hochiminh ที่นี่แหละ บวกนิดหน่อยเอง

กว่าจะจบเรื่องจองตั๋วหิวกันไปหลายจ็อกๆละครับ
ก็ไปหาอะไรกิน ลงเอยที่ร้านเฝอ 2000 อร่อยตามท้องเรื่องครับ ราคาก็ไม่แพงเกินไป

แถวๆร้านเฝอ 2000 อยู่ใกล้ตลาดบินถัน แต่ปิดแล้ว ตลาดเปิด 7:30am-7:00pm.
ผมเคยมาเดินแล้วมีของก็อป AA ขายเพียบ ของฝากก็มาหาซื้อที่นี่แหละ เดี๋ยววันสุดท้ายค่อยแวะมาใหม่

เดินผ่านร้านกาแฟดูน่านั่งเลยจัดซะหน่อย โฮจิมินห์มีร้านกาแฟเยอะมากๆ แล้วแต่ละร้านนี่ดูดีด้วยนะ ราคาไม่แพง
วันนี้ลอง The Kafe โหเด็กวัยรุ่นเต็มร้านเลย นั่งกันดึกๆดื่นๆ เหมือนว่าจะปิดเกือบเที่ยงคืนเลย

สรุปดราม่ามากวันนี้ เป็นไงล่ะวอนนาบีแบ๊คแพคเกอร์ ไม่มีตั๋วรถอะไรสักอย่าง
ต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้า เปลี่ยนแพลนฉับพลัน แล้วไปหาโรงแรมใหม่ข้างหน้า
…

วันที่สอง 2016/04/29 มุยเน่ ลัดเลาะทะเลทราย

วันนี้ตื่นแต่เช้าเพราะตั๋วรถที่ซื้อรอบ 7 โมง แต่บริษัทรถบอกให้มารอไม่เกิน 6:45
ก็รีบเช็คเอ้าท์ที่โรงแรม เลยอดกินอาหารเช้า โรงแรมโอเคเลยนะ ไม่ไกลแหล่งมั่วสุม เอ้ย! ร้านค้าตะหากฮะ

ระหว่างทางแวะซื้อขนมปังบาแกตหน้ามินิมาร์ท ราคา 15,000 ต่ออัน เชรดดด อร่อยว่ะ คือมันไม่แข็งแบบที่คิด เมื่อก่อนเคยกินแล้วมันแข็งมาก เลยฝังใจ แต่อันนี้ดี กัดไปเรื่อยๆถึงจุดพีคตรงกลางจะมีไส้หมูหยองมั้งหวานๆหน่อย + หมูยอช่วงท้าย โหย เดวกลับมากินอีก —เอาไปฝากดีมั้ย ฮ่าๆ

ถึงบริษัทรถรถมารับตรงเวลา เป็นรถตู้ ตอนแรกคิดว่าต้องนั่งคันนี้ไป เปล่า ไม่ใช่ รถตู้จะมารับไปส่งท่ารถบัสอีกที
ได้นั่งรถ sleeping bus ครั้งแรก
นั่งท้ายเลยคู่กันกับเม ดีนะท้ายรถที่เก็บของเยอะกว่าแหะ แต่อาจจะมีมึนหัวเพราะรถเหวี่ยงหรือเปล่า ไม่แน่ใจ มีแจกน้ำเปล่ากับผ้าเย็น
ใช้เวลา 5-6 ชม. ถึงมุยเน่ เพราะรถขับช้ามากกก คงเพราะที่เวียดนามเค้าจำกัดความเร็วนะ

ระหว่างทางรถมีจอดแวะให้เข้าห้องน้ำ กินข้าว กินน้ำ เหมือนรถทัวร์บ้านเราเลย ไม่ต้องซื้ออะไรมาก็ได้นะ แต่บาแกตอร่อยจริง ฮ่าๆ
เมื่อไปถึงต้องหาโรงแรมก่อนแล้วให้โรงแรมโทรไปบริษัทรถมารับที่โรงแรมพรุ่งนี้เพื่อไปดาลัท
ถึงมุยเน่ รถบุสจะขับเรียบทะเลไปเรื่อยๆ โรงแรมตามทางมีเยอะแยะเลย

โรงแรมที่ผมจองจะเป็นโรงแรมใกล้ๆกับ Fairy Stream เลยไปไม่ไกล แต่ที่คนพักเยอะๆจะอยู่แถวๆย่านแหล่งอาหาร ที่มีกุ้งล็อปสเตอร์ขาย
ใกล้ถึงโรงแรม เด็กรถมาขายทัวร์ บอกว่าไม่รีบจองเดี๋ยวเต็มนะ ช่วงนี้วันหยุด ทัวร์รถ jeeb คนละ 200,000 ตอนแรกก็ลังเล เลยขอเบอร์ไว้ก่อน เพราะราคาปกติต้องคนละ 100,000 นะ
ไอเวง รถบัสขับเลยโรงแรม เดินย้อนกลับมาหนึ่งเหนื่อยเลย แฮ่ก คงเพราะไม่ได้ซื้อทัวร์มัน โดนมันหลอกอีกรอบ เซงเลย

มาถึงโรงแรม Hoa Bien ก็ถึงคราวต้องเจรจาละ เพราะวันที่เราจองมาคือ คืนวันที่ 1 แต่นี่เรามาถึงก่อน
ตอนแรกกะว่าจะยกเลิก แต่เมบอกให้ลองไปถามก่อน เลยลองถามดู ปรากฏว่าได้ เฮ้ยดี ไม่ต้องเสียเงินฟรี ย้ายห้องย้ายวันไปเลย

ตรงข้ามโรงแรมจะมีบริษัททัวร์อยู่ลองเดินไปถามดู ราคาโอเคเลย ค่าทัวร์คนละ 110,000 แชร์กับคนอื่น ถ้า private ทัวร์ 250,000 แถมพี่เวียดบอกถ้าไปแบบ private จะเพิ่ม red canyon ด้วยนะที่ใหม่
สรุปเอาแบบแชร์จะได้ไปกับฝรั่งน่าจะสนุกดี เริ่มเวลา 13:30 ถึงเย็นๆ ประมาณ 18:30 ได้สี่ที่ เรียงจาก Fairy Stream , Fishing Village , White Sand Dunes, Red Sand Dunes
อ้อ ที่นี่มีให้เช่ารถมอไซค์ด้วย คันละ 3$ หรือ. 60,000 ตอนแรกบอก 65,000 แล้วก็ลดราคาให้ ซึ่งราคารถเช่าเนี่ยถือว่าถูกว่าเพราะผมลองถามที่โรงแรมได้ราคา 150,000 ไม่ลดด้วย แต่.. เจ้ามอไซค์ราคาถูกนี่แหละทำให้ผมมีประสบการณ์สุดเครียดในวันรุ่งขึ้น

จัดการเรื่องทัวร์ เรื่องรถไปดาลัดเสร็จ รถจี๊บก็มารับตรงเวลา แต่พวกผมกำลังเพิ่งได้กินข้าว ต้องขอให้ร้านข้าวรีบผัดข้าวให้ แล้วเอาใส่กล่องด้วย เหงื่อตกเลย รถก็ไปรับชาวคณะตามเรื่อง รถเราจะมีฝรั่งมาขึ้นอีก 5 คน 2 กรุ๊ป
ไป Fairy Stream กัน แป๊ปเดวก็ถึง ที่นี่จะเป็นทางทรายแดงมีน้ำไหลผ่าน เดินผ่านป่าไม้เข้าไปเย็นๆ ดี จะมีหินเซาะรายทางให้ถ่ายรูปเล่น มีเนินทรายให้เดินขึ้นไป

และพวกผมก็เดินขึ้นไป เล่นเอาหอบเลยทีเดียว ด้านบนก็จะเห็นวิวทะเล ถ้าใครฟิตก็จัดได้ครับ
คนขับรถจะให้เวลาที่นี่ 40 นาที
เดินๆถ่ายรูปเสร็จก็ไม่มีอะไร เดินกลับออกมาเจอกรุ๊ปแล้วไปต่อ

ที่ต่อไปคือ Fishing Village ยิ่งไม่มีอะไรใหญ่ ก็เป็นที่ที่ชาวบ้านมาจับปลา มีเรือประมงสไตล์เวียดนามที่เป็นกลมๆเหมือนกาลามังอ่ะครับ ใช่เวลาไป 10 นาทีถ้วน

ไปถึง Highlights ของเรา White Sand Dunes หรือทะเลทรายขาว ซึ่งไกลจากตัวเมืองไปพอสมควร
ระหว่างทางจะผ่าน Red Sand ก่อนนะ
แถมทางไป White Sands นี่โคตรสวยเลยครับ ทางผ่านจะเรียบทะเล เวิ้งว้าง สองข้างทางแทบไม่มีต้นไม้ใหญ่ แต่ดูสวยแบบแปลกๆดีครับ
คนขับรถจะสร้างความเฮฮา โดยการขับสลับผลัดกันแซงกับรถจี๊บคันอื่นๆ

เกือบถึง white sand จะมีสุสานขนาดใหญ่อยู่ด้วย เป็นสุสานแบบจีน
ถึงทะเลทรายแล้ว แต่รถจี๊บมันพาเข้าอีกทาง น่าจะเป็นทางเข้าของบริษัททัวร์ คือแม่งไกลมากกกก อยู่ไกลทางเข้าปกติไปอีก
มาถึงจะมี ATV หรือรถวิบากแบบ 4 ล้อจอดรอคุณๆเลยฮะ
จะขี่ก็ได้ ไม่ขี่ก็ได้ แต่เดินไกลม๊ากก ร้อนด้วย มาถึงนี่ประมาณบ่ายสามได้
พวกผมเลือกจะขี่ครับ เพราะคิดว่าไหนๆก็มาละ เอาซะหน่อยจัดแบบ extreme ไปเลย ค่าเสียหาย 400,000 แพงกว่าค่าทัวร์อีก เล่นได้ 20 นาที
ด้วยความเป็นลูกผู้ชาย ให้เมขับฮะ ฮ่าๆ เด็กรถเห็นท่าไม่ดี ขอไปด้วยเลย พวกผมก็คิดเมิงจะไปทำไมเนี่ย

การขับ ATV บนทะเลทรายมุยเน่นี่ไม่ง่ายเหมือนกัน
เพราะทรายมันร่วนและนุ่มละเอียดมากๆ ขับกันไปบนเนินเด็กรถก็ช่วยเร่งให้ในบางจังหวะ–มันดี
ขึ้นไปบนเนินสูงๆ ที่นี่ล่ะจุดพีคมาละ เด็กรถบอกจะขับให้ ซึ่งมันเป็นการลงเนินทรายลงไปเหมือนนั่งรถไฟเหาะ แม่งโคตรมัน

การเล่นก็คือ นั่งคนล่ะฝั่งของรถแล้วเด็กเวียดนามเป็นคนขับ ถ้ามาคนเดียวก็ซ้อนเลย เด็กรถก็จะขับซิ่งไปมาขึ้นเนินนู้น ลงเนินนี้ ให้ได้เสียวเป็นพักๆ แหกปากกันไปหลายรอบ ถ้าใครมาที่นี่แนะนำให้เล่นนะ สนุกๆ

บางจุดก็จะหยุดให้ถ่ายรูปครับ ผมดูเวลาก็ใกล้เวลานัดแล้ว 40 นาทีครับ คนขับรถจี๊บให้เวลาเราแค่นี้แต่จริงๆก็เกินแหละครับ
พอหมดรอบ เด็กเวียดบอกจะมารับอีก 20 นาทีให้ถ่ายรูปไปก่อน อ๊ะโอเค ได้ๆ
เราก็ถ่ายรูปกันไป ทะเลทรายสีขาวครีมนุ่มๆ ท้องฟ้าสีเข้มๆ ถ่ายรูปกันไปเถอะครับ ฟินแน่นอน
วันนี้จะทำให้ดำเพิ่มขึ้นอีก 3 สต็อป

นี่ถ่ายรูปกันจนเมมจะหมด เด็กเวียดก็ไม่มารับซะที เลยตัดสินใจเดินกลับกันครับ เพราะกลัวคนอื่นจะรอ
โดนทิ้งไว้กลางทะเลทราย

ใช่ครับ เหมือนโดนทิ้ง หาทางกลับไม่ได้ งงมาก เอ๊ะขามามันเร็วมาครับ เพราะขับ ATV มา จำทางกลับไม่ได้สิงานนี้ เดินวนอยู่นาน หิวน้ำก็หิว รู้สภาพเลยว่าถ้าหลงอยู่กลางทะเลทราย คงเป็นอาหารของนกอีแร้งแน่ๆ ถ้ามีอูฐคงจะดี🐪
เดินวนสักพัก เจอพระเอกของเราครับ เด็กเวียดวนกลับมารับ เห้ออ นึกว่าจะกลายเป็นเหยื่อของอีแร้งแถวนี้ซะแล้ว
กลับมาถึงจุดนัดก็ขอโทษชาวคณะกันไป

ไปต่อกันที่ Red Sand ครับ
ที่ Red Sands คนจะเยอะกว่า เพราะมันติดถนนครับ เด็กขายกระดานสไลด์เยอะมาก พอรถจอดปุ๊ปโดนเข้าชาร์จเลย
คนขับรถให้เวลาที่นี่ 40 นาทีเหมือนเดิม กิจกรรมของที่นี่หลักๆคือเล่นเจ้ากระดานสไลเ์นี่แหละครับ แต่บางคนก็เอาตัวกลิ้งลงไปบ้าง
ผมโดนเด็กขายกระดานตามตื้อครับ เธอพูดอังกฤษไม่ค่อยได้ ได้เป็นจำนวนเลข พอรู้ว่าผมเป็นคนไทยก็มาหัดกับผม ให้สอนนับเลขครับ
ตอนแรกก็กะจะไม่ซื้อนะ แต่ทนน้องเค้าไม่ไหว เลยแกล้งถามว่าเงินไทยเอามั้ย สรุปว่าเอาเพราะน้องเค้าบอกเงินไทยโอเคผมจ่ายไป 20 บาท

ได้บอร์ดมาก็ไถๆเล่นสักพักจนตัวเต็มไปด้วยทรายก็กลับครับ เกือบลืม ที่นี่มาดูพระอาทิตย์ตกก็สวยใช่เล่นนะ
รถจี๊บมาส่งที่เดิม เราก็มารับรถมอเตอร์ไซค์ที่เช่าไว้ครับ จัดแจงอาบน้ำ ล้างทราย แล้วออกไปแว๊นซ์กัน 🏍
ลงใต้ไปเรื่อยๆ เพื่อไปหาล็อปสเตอร์ราคาถูก เห็นเค้าว่า กก.ละ 300,000 ตามรายทางลองถามราคาส่วนใหญ่จะได้ราคา 550,000-600,000
มีอยู่หนึ่งรัานให้ราคาเต็มที่ 450,000 แต่เรายังไม่เอาครับ สุดท้ายได้ราคา 320,000 แต่ตัวที่เราเลือก 1.3 กก. ราคากุ้งล็อปสเตอร์เลยอยู่ที่ราคา 416,000 ครับ 🐲

พวกอาหารทะเลจะเหมือนบ้านเราแหละครับ เลือกว่าจะเอาอะไรมาทำอะไร บาบีคิว ผัดอะไรก็ว่าไป
ส่วนผมขอฟินกับ ล็อปสเตอร์กริลล์+เบียร์เย็นๆราคาถูกก่อนนะครับ

 

…
วันที่สาม 2016/04/30 รถเสียโดนทิ้งไว้กลางทาง

วันนี้คิดว่าจะไม่มีเรื่องเล่าแล้ว
เพราะวันนี้เดินทางทั้งวันไปดาลัด ที่เราซื้อตั๋วไว้ตั้งแต่โฮจิมินห์ ตั๋วราคาสองเท่านั่นแหละครับ

ผมตื่นตี 5:30 เพื่อขี่มอไซค์ที่เช่ามาไป white sand อีกรอบ ก็เมื่อวานมัวแต่เล่น ATV ได้ถ่ายรูปไม่เยอะเท่าไร
ก่อนออกจากห้องเมบอกว่า “เอ็งอย่าไปคุยกะคนแปลกหน้านะ” เราก็อือๆรับปากไป
วันนี้เป็นวันหยุดของคนเวียดนามละครับ มีคาราวานรถมอไซค์ขี่ผ่านเป็นกลุ่มๆเยอะมากๆ คงคล้ายๆบ้านเรา
ผมก็ขี่ไปเรื่อยๆ แวะถ่ายรูปริมทางบ้าง ตามจุดทะเลสวยๆ ซึ่งมันก็สวยจริงๆอ่ะ ข้างทางที่นี่แนะนำครับ ชอบมาก น้ำทะเลก็สีสวยดี
ผมขี่มาเรื่อยๆจนถึงสุสาน ใช่ฮะสุสานเมื่อวานที่เราผ่านมา
รถผมเร่งไม่ขึ้นครับ แล้วมันก็ดับไป มองซ้ายขวาก็เงียบมาก
…
…
หรือว่าน้ำมันจะหมด
ลองเปิดถังเขย่าดูก็พอมีนี่นา เลยลองสตาร์ทดูอีกครั้งครับ ทีนี่ที่สตาร์ทมือกดไม่ได้เลย ซวยละ
ทำไงดี เหลือบไปเห็นที่สตาร์ทเท้าเลยลองดู บรื๊นนน ติดครับ พอเร่งปุ๊ปก็ดับอีก อ่านวนไปแบบนี้ 10 ครั้งครับ
ทำยังไงรถก็สตาร์ทไม่ติด นึกในใจ สงสัยต้องจูงไป เอ๊ะหรือจะโบกรถดี หรือจะเรียกให้บริษัทรถเช่ามารับ คิดวนไปมาสักพัก ก็มีวัยรุ่นเวียดนามขี่รถมาจอดครับ

นึกถึงคำพูดเมเมื่อเช้าเป็นเสียง flashback สะท้อนมา “เอ็งอย่าไปคุยกะคนแปลกหน้านะ” เชรี้ยละ ไอ้นี่ก็คนแปลกหน้า
แต่เค้าอาจจะมาช่วยเรา มาถึงมันก็บอกว่า ไอฮอนด้า เราก็ หืม อะไรนะ ใช่มันขี่ฮอนด้า 70 มา แต่รถไออ่ะ ยามาฮ่า นูโว นะ ออโตเมติกนะยู
เราก็กลัวๆว่าจะมาหลอกมั้ย แต่จริงๆเค้าใจดีจะมาช่วย ผมลองสตาร์ทหลายทีแล้วก็ไม่ได้ ก็เลยยอมพี่เค้าไป
พี่เค้าก็ถีบรถผมลงเนินไปที่ร้านเค้า ซึ่งโชคดีมันไม่ไกลเท่าไร ลงเนินไปก็เจอเลย
ร้านพี่เค้าจะเป็นเพิงติดถนน คุยกันแบบภาษาเวียดนามปนภาษามือ จนรู้เรื่องว่าช่างของผมคนนี้ชื่อหนี พอเค้ารู้ว่าผมเป็นคนไทยเค้าก็บอกว่าไทยเนี่ยเจ๋งเรื่องแว๊นซ์ใช่มั้ย พร้อมทำท่าหมอบรถโชว์ 😅

ระหว่างซ่อมรถก็คุยเรื่อยเปื่อย ซึ่งหนีนี่ภาษาอังกฤษไม่ได้เลย แล้วมาขอ facebook , wechat ผม บอกว่ามีเพื่อนจีนเคยให้ wechat มา แถมชวนกินกาแฟด้วยนะ แต่ผมปฏิเสธไป
ซ่อมรถไปมาเกือบๆจะได้ละ เหมือนจะซ่อมเสร็จ ผมก็เตรียมขี่รถออกไป แชะๆๆ สตาร์ทไม่ติดเหมือนเดิม หนีเลยให้ผมเอารถหนีไป
น่าจะคิดได้นานแล้วระหว่างรอหนีซ่อมรถเป็นชั่วโมง จนแดดเริ่มร้อนละเนี่ย แต่เราก็เกรงใจเลยไม่ได้เอ่ยปาก
ขี่รถไปเรื่อยๆจนถึงทะเลทราย ต้องเสียค่าเข้า 10,000

คราวนี้มาเดิน เดินไปเรื่อยๆหาเนินที่สูงที่สุด โห เล่นเอาหอบเลยฮะ ดีแล้วที่เมื่อวานขี่รถ เพราะทรายมันเดินยากมาก ต้องถอดรองเท้าแตะ
และมันก็ร้อนอีก กำจริงๆ
ถ่ายรูปได้ประมาณหนึ่งชั่วโมงอย่างโดดเดี่ยว เพราะผมเดินมาไกลมาก เหมือนอยู่คนเดียวบนทะเลทรายเลย หล่อจุงและร้อนจัง
กลับดีกว่า กลับมาเจอหนีที่ร้าน
มันก็ยังซ่อมไม่เสร็จ แต่บอกว่าพอขี่ได้ละ เอาไปให้ถึงโรงแรมก็พอ
คิดตังค์ หนีบอกว่าแล้วแต่ยูเลย ก็ให้ไป 100,000 เป็นเงินไทยก็ร้อยกว่าบาท หนีก็โอเคๆ
ก็ร่ำลากันไปหนีบอกว่าถ้ามาไทย เดี๋ยวจะทักแชทเฟซบุ๊คไปนะ

กลับมาโรงแรมเตรียมเก็บของอาบน้ำไปต่อกัน
รถมารับที่โรงแรมตรงเวลา แต่เมิงวนไปรับคนอื่นแล้วค่อยมารับกุก็ได้ วนอยู่มุยเน่ โดยนั่งอยู่บนรถประมาณ 1.30 ชั่วโมง
แล้วมันก็ผ่านหน้าโรงแรมไป ไอแอนิมอล
ถนนเวียดนามระหว่างไปดาลัดนี่แย่มาก สะเทือนทั้งรถ ระหว่างทางมีวัว หมูป่าเดินกันให้วุ่น
เจอคนไทยมาด้วยกันสองคนบนรถด้วยครับ ร่วมชะตากรรมเดียวกันเลย ต้องไปหาโรงแรมที่ดาลัดเหมือนกัน
และพวกเค้าต้องทิ้งโรงแรมกับตั๋วกลับด้วย ได้แต่บอกเค้าไปว่าอย่าไปเครียด
รถจะจอดกลางทาง 20 นาที ให้เข้าห้องน้ำ

มาถึงดาลัดคนเยอะมากกก คงเพราะวันนี้เป็นวันหยุดแล้ว ที่ตลาดนี่แบบว่ายังกะมีงานวัด ของขายเต็มถนน คนก็เดินเต็มถนนเช่นกัน
เดินหาโรงแรม ส่วนใหญ่จะเต็มหมด
มาเจอที่นึง เหลือ 1 ห้อง คืนละ 600,000 ดูดีใช่ได้แต่แอบแพง คือในนาทีนี้ก็เอาไว้ก่อนละ อย่าไปคิดมาก เดี๋ยวเต็มอีก
พอจองเสร็จเดินออกมาหาอะไรกินที่ตลาด ผ่านโฮสเทลนึง ลองเข้าไปถามรถเช่ากับห้องพัก ปรากฏว่าเหลือ 1 ห้องพอดี 300,000 โอยย แอบเสียดาย จะทำทริปถูกแล้วเชียว ฮ่าๆ
เดินตลาดก็หาอะไรกินเรื่อยเปื่อย ทั้งเครป ขนมเอแคล์ แล้วมาจบด้วยปิ้งย่าง

ปิ้งย่างนี่เด็ดมาก มาดาลัดควรกินเลย ร้านที่มีหอย ปู ปลาหน้าร้าน มีเตาถ่านในร้าน ฟินสุดๆ อากาศเย็นๆ ของที่นี่รวมกับปิ้งย่างอุ่นๆ แกล้มเบียร์ที่โคตรถูกอีก ลืมเรื่องแย่ๆไปได้เลย ค่าเสียหาย 320,000 กินหอยปิ้ง ปลาหมึกปิ้ง เนื้อปิ้ง เบียร์อีก ฟินนน
ใจกลางดาลัดจะมีงานแสดงอะไรสักอย่าง วัยรุ่นเยอะมาก แถวๆนี้ ร้านรวงที่นี่ก็ดูดีด้วย เฮ้ยชอบเมืองนี้อ่ะ ชิวดีนะ

เดินมากินกาแฟที่ร้าน windmills coffee เห็นร้านสวยดี
เข้าไปก็ประทับใจพนักงานหน้าตาน่ารัก บริการดี เอาใจไปเลยฮะ กาแฟก็อร่อย คือดีหมดนะ ลองกันได้
จบวันกลับห้องหลับเป็นตาย

…
วันที่สี่ 2016/05/01 เมืองดอกไม้ดาลัด

คืนนี้เราจะนั่งรถนอนกลับโฮจิมินห์กัน
ตื่นเช้ามาที่ดาลัด ออกไปเดินเล่นแถวตลาดและทะเลสาป อากาศดีใช้ได้ ไม่หนาวนะ เย็นๆสบาย แต่มีแดดก็ร้อนอยู่

ริมทะเลสาปคนก็มาทำกิจกรรมกัน นั่งเล่น เดินชิว นั่งเรือเล่นกันไป
การจราจรที่นี่ค่อนข้างหนักไปทางวุ่นวาย เวลาข้ามถนนก็ข้ามไปเลย เดี๋ยวเค้าหลบเอง แต่ก็ต้องมีสติตลอดแหละ
แถวๆตลาดสด เมื่อคืนนี้คึกคักมาก ตอนเช้าไม่เท่าไร ร้านปิ้งย่างเมื่อคืนหายไปแล้ว โดนแทนที่ด้วยขนมจีนเวียดนาม

ถ่ายรูปเสร็จก็กลับมาเช็คเอ้าท์ แล้วฝากกระเป๋าไว้ที่โรงแรมได้เลยฮะ เพราะค่ำๆ รถบัสนอนที่จะไปโฮจิมินห์จะมารับเราที่ รร อยู่แล้ว
ออกมาจาก รร หน่อย ใกล้ๆจะมีร้านเฝอยากูซ่าอยู่ ถามเด็กเวียดนามที่มานั่งกินโต๊ะเดียวกับเราบอกว่าร้านนี้ดังมาก เออ ก็อร่อยจริงอ่ะ แถมถูกด้วย

แล้วก็ไปหารถมอไซค์เช่า ไว้แว๊นซ์ไปน้ำตก
มีร้านนึงถูกดีฮะ 150,000 ชื่อร้าน easy rider
ชีวิตเป็นอะไรกับมอไซค์ไม่รู้ คันนี้นี่เร่งแทบไม่ขึ้นเลย นูโวอีกแล้วววว แต่เร่งไปสักพักก็พอได้นะ
ไปกัน ที่แรกเราไปแวะ Crazy House ก่อน

ไปถึงเสียค่าจอดรถมอไซค์ 5,000 ค่าเข้าอีกคนละ 40,000
ที่นี่จะเป็นบ้าน เป็นโรงแรม มีห้องให้คนมาพัก มีรัานขายของที่ระลึก

สามารถเดินเล่นขึ้นไปด้านบนมีทางเดินแต่แคบมาก ดูวิวเมืองได้ครับ ค่าเข้าแพงไปหน่อยไม่ค่อยอินอ่ะ
เดินได้สักพักก็ออก ไปสถานีรถไฟดาลัดต่อ
เสียค่าจอดรถที่สถานีอีก 5000

ที่สถานีมีรถไฟสำหรับใครอยากสัมผัสความเก่า เอ้ยความคลาสสิคของรถจักรไอน้ำ จอดอยู่ให้ถ่ายรูปกัน และมีอีกขบวนสำหรับพาเที่ยว แต่พวกผมขอบายเพราะที่ประเทศพวกเราก็มี เอ๊ะมันดีหรือไม่ดี

แวะพักกินไอติมหน้าสถานีอีก 10000 แล้วไปต่อ
แว๊นซ์มาแถวโรงแรมอีกที ค้นหาร้านจาก foody ไปเจอร้านโลคอล เป็นขนมรวมมิตร กับ ไอติมสังขยาฮะ
สั่งมาคนละอย่าง สังขยา 20,000 รวมมิตร 15,000
คือสังขยาใส่แก้วเขียวๆ จริงๆรสชาติมันคืออโวคาโดปั่นแล้วเอาไอติมวนิลาใส่ลงไป กินด้วยกันคับ ถึงว่าอโวคาโดขายเยอะมาก
เห็นคนเวียดนามสั่งกันทุกคน ก็อร่อยดีฮะไม่หวานมาก
ส่วนรวมมิตรก็เหมือนรวมมิตรบ้านเรา แต่ใส่ทุเรียนด้วย งงเลย แต่ก็อร่อยไปอีกแบบ ขนาดผมไม่กินทุเรียนนะ

ท้องอิ่มแล้วก็แว๊นซ์ออกไปนอกเมืองหน่อย เพื่อไปขึ้น Cable Car กัน เสียค่าจอดอีกแล้ว 3,000
ทางขึ้นจะอยู่แถวๆท่ารถบัส ระหว่างขึ้น รถขึ้นไม่ไหว ฮ่าๆ เนินสูงมากกก รถก็อืดได้อีก ต้องให้เมลงแล้วเดินขึ้น ส่วนผมเอาเท้าไถๆรถขึ้นไป
ค่านั่ง Cable Car คนละ 50,000 ผมเลือกขาไปอย่างเดียวนะครับ เพราะเราจะไปน้ำตก Datanla กัน
ผมว่านั่ง Cable car คุ้มอยู่นะ วิวสวยดี และที่สำคัญผมเสียวมากกก ฮ่าๆ เป็นโรคกลัวความสูง มันสูงใช้ได้เลย นั่งไปสัก 10-15 นาทีคับ

พอถึงทางลงจะเจอวัดนิกายเซน วัด Truc Lam คับ แต่พวกผมไม่อินเลยไม่ได้เข้าไป
หน้าวัดก็หา Taxi ขึ้นไปอุทยาน Datanla เลย ถ้ารถคันเล็กราคามิเตอร์เริ่มต้นจะถูกหน่อย เริ่มที่ 5,000 ครับ
เสียค่ารถไป 19,000 ก็ถึงน้ำตก แล้วก็ต้องเสียค่าเข้าอีก 20,000 ครับ สำหรับผู้ใหญ่
จุดพีคคือที่นี่ครับ เราจะมาเล่น Rollers ลงไปที่น้ำตกกัน คนละ 50,000 ครับ. ไป+กลับ

วันนี้คนเยอะมาก เพราะเป็นวันหยุดยาวทำให้คิวเล่นเจ้าเครื่องนี่ต่อกันนานเลย รอกันไปสัก 10-15 นาทีได้
และแล้วก็ได้เล่นสักที มันมากๆฮะ แนะนำ หนึ่งใน the must ต้องมาเลย การไหลลื่นไปข้างล่างแบบเร็วๆในช่วงบางโค้งที่เหมือนจะหลุดรางแต่ไม่หลุด ผ่านป่า มองเห็นน้ำตกไกลๆ นี่มันสุดยอดจริงๆ ใครมาแล้วไม่เล่นนี่พลาดมาก

เสียดายวันนี้คนเยอะทำให้พวกผมต้องหยุดจอดบ่อยๆ เพราะมันติดกันเกินไป เซงตรงนี้แหละ
ตัวน้ำตกนี่ผมเฉยๆมาก ลงมาถึงถ่ายรูป อะขึ้น Rollers กลับต่อ
ขาขึ้นไม่มีอะไรมากฮะ จะมีสลิงลากขึ้นไปเฉยๆ ระยะทางสั้นกว่าขาลง ขาลงสนุกมากๆ –ย้ำอีกครั้ง

ขึ้นมาข้างบนก็หา Taxi ไปที่ที่เราจอดรถไว้ครับ เสียไป 40,000
แล้วก็มาหาอะไรกินในตลาดกัน อันแรกจัดขนมจีนเลย ต่อด้วย ข้าวเหนียว ลูกชิ้นปิ้งเนื้อปิ้ง ขนมเบื้อง ขนมสายไหม อิ่มเลยฮะ

แล้วก็เอารถไปคืนลุงร้านรถเช่าฮะ อยากบอกลุงรถห่วยมากก
แถวๆร้านรถเช่ามีบาร์อยู่ลดราคาก่อน 1 ทุ่ม 40% เลยจัดเบียร์กันเลย รอขึ้นรถต่อ 3 ทุ่ม หลับสบายแน่ๆคืนนี้
รถตู้มารับหน้าโรงแรมเลทไปนิดหน่อย
มาถึงสถานีรถบัสสีส้มให้คอยฟังเค้าเรียกขึ้นรถ จะมีคนคอยตรวจแล้วบอกชานชาลาเรา
ขึ้นรถละหลับกันยาวๆไปเลยคืนนี้
คนขับรถแม่งซึ่งเร็วกว่านรกอีก คือไม่คิดว่ามันจะขับเร็วขนาดนี้ มันจำกัดความเร็วไม่ใช่เหรอวะ
คือแม่งแซงรถทุกคัน จะรีบไปไหน จากปกติจะถึงโฮจิมินห์ 6 โมง นี่มันมาถึง ตี 3
แล้วกูจะไปไหนล่ะเนี่ย ตอนแรกกะว่าจะรอ vietsea เปิดแล้วฝากกระเป๋าอาบน้ำ นี่นานเกินไป
ตัดสินใจไปที่โรงแรมที่จองไว้สำหรับวันที่ 2 กลายเป็นต้องเปิดอีกห้องนอน เสียเงินอีกละ ไหนล่ะทริปถูกของช้านนนน

…
วันที่ห้า 2016/05/02 ไซง่อนอะเกน

ตื่นมากินอาหารเช้าที่โรงแรม หลังจากเมื่อคืนเหนื่อยมาก
ผมนอนที่ galaxy hotel capsule มีห้องดอร์มด้วย
วันนี้ออกสายหน่อยเพราะเดินทางกันมาเหนื่อยมาก กะว่าจะเดินเล่นชิวๆ แถวนี้ล่ะ แล้วแฮ้งค์เอ้าท์แถวโรงแรมส่งท้ายก่อนกลับ

ออกจาก รร ก็มุ่งหน้าไปหาอะไรกินก่อนเลย ไปร้าน Nha Hang Ngon กินอาหารเวียดนามแท้ๆกันดีกว่า เลือกสั่ง แหนมเนือง โรลสลัด หมี่หมูย่าง และขนมเบื้อง สรุปอร่อยทุกอย่าง และไม่แพงเท่าไรด้วย *ที่นี่ถ้าแกะผ้าเช็ดมือคือคิดเงินนะ

 

ออกจากร้านอาหาร แถวนั้นก็แวะร้านกาแฟเลย มีร้าน Thuc Coffee. ใกล้ๆ กาแฟถูกมาก กาแฟเย็น 25,000 อร่อยเลยฮะ เจ้มจ้น
เสร็จแล้วเดินมาอีกนิดหลบแดดมานั่ง M2C เป็นคาเฟ่ร้านอาหารเครื่องดื่มมีสไตล์หน่อยๆ สั่ง Signature Drink มา ถ้าเป็นกาแฟจะมี 3 แบบ แต่ผมสั่งแบบแรก กาแฟปั่นกับมะพร้าว รสชาติจะขนมๆ มะพร้าวๆหน่อยๆ แปลกดี แต่ผมชอบกาแฟเข้มๆแบบร้าน Thuc มากกว่า ถ้าใครชอบแนวปั่นอาจจะชอบอันนี้

ระหว่างทางแวะทักทายลุงโฮแพพนึง เมื่อก่อนลุงแกจะเป็นรูปปั้นนั่งกับเด็ก ตอนนี้เปลี่ยนเป็นยืนชูมือ ไม่รู้ว่าเปลี่ยนเพราะอะไรเหมือนกัน
ไปตลาดบินถั่นละลายมันนี่กันต่อดีกว่า

ในตลาดต่อราคาของกันมันมาก แม่ค้าพูดไทยได้ด้วย ได้กาแฟกับที่ดริปมา ราคาโอเค
ออกมาเดินย้อนมามานั่งคาเฟ่ Lusine Le loi กาแฟนมอร่อยดีงามเหมือนเดิม แบบที่ชอบเลย เข้มๆ นมๆ หน่อย ร้านก็สวยดี คนเยอะมากทั้งนักท่องเที่ยวและคนท้องถิ่น

เย็นๆกิจกรรมที่ดีเหมาะสำหรับคนถ่ายรูปอย่างเราก็ขึ้นตึกเลย Saigon Skydeck ชั้น 49 ตึก Bitexco ค่าขึ้นคนละ 200,000
วิวดีงามมาก ยิ่งอากาศดีๆ ยิ่งสวยเลย ตัวเมืองโฮจิมินห์ดูเจริญมีตึกสูงเยอะ มีคลองแม่น้ำด้วย ส่วนรอบนอกเมืองจะแทบไม่มีอะไรแล้ว

ถ่ายรูปเสร็จก็ไปเดินหาอะไรกินย่านผับอีกครั้ง ได้ร้านข้าวตามสั่งข้างทาง รสชาติพอกินได้ แต่ราคาถูกมาก ถ้าเทียบกับร้านอื่นๆ เช่นเฝอ
ไหนๆก็มาแถวนี้แล้วต้องลองนั่งร้านกินเบียร์แถวนี่สักหน่อยเลือกร้านได้ร้านที่พูดอังกฤษไม่ค่อยได้อีก แต่มีที่นั่งก็โอ
สิ่งที่เด็ดสุดแถวๆนี้คือ ปลาหมึกบดเอามาผัด จะกรอบๆหวานๆ อร่อยม๊ากกก

ส่งท้ายด้วยกินเบียร์หนึ่งขวดจนหมดแล้วไปนวดต่อ ส่วนเมก็นั่งทำเล็บไป อีกหนึ่งกิจกรรมที่น่ามาทำคือทำเล็บนี่แหละ ถูกมากก
คนนวดบอกเคยไปพัทยาด้วย นวดเสร็จก็กลับไปนอนพรุ่งนี้กลับ

…
วันสุดท้าย 2016/05/03 Great time in Saigon

ลาก่อนเวียดนามไว้มาใหม่นะ
วันนี้ตื่นช้าหน่อยเตรียมเก็บของกลับบ้าน
ผมแวะลงมาซื้อบาแกตอีกรอบ –ติดใจมีขายแถวบ้านมั้ยเนี่ย
ตอนเช้าแวะไปโบสถ์กับไปรษณีย์ก่อนเลย เนื่องจากเคยมาแล้วเลยไม่ตื่นเต้นฮ่าๆ แต่ก็สวยดี

เป้าหมายสุดท้ายของเราคือร้านกาแฟ The Workshop จากโบสถ์เดินไปไม่ไกลมากครับ
แต่ระหว่างทางหิว เลยแวะกินเฝอร้าน Pho24 กันก่อน ก็อร่อยดีฮะ ราคาไม่แพงมาก ที่เด็ดคือน้ำผลไม้ น้ำส้มมะนาว อร่อยมาก

แล้วก็ไปร้านกาแฟสักที…
ร้านนี้ทางเข้านี่น่าจะดูรู้เลย มีมอไซค์นักท่องเที่ยวจอดเพียบ เดินเข้าตึกไปขึ้นบันไดเก่าๆ คือคลาสสิคมาก
พอเข้าไปถึงตัวร้านชั้นบนสุด รับแอร์เย็นๆ เจออุปกรณ์ดริปหลากหลายแบบ การตกแต่งร้านที่ดิบแบบอินดัสเทรียล ทุกอย่างลงตัว
คิดว่าที่ The Workshop เป็นที่สุดท้ายที่น่าจะปิดทริปได้อย่างสมบูรณ์ –ปิดด้วยการกินสินะ หึๆ

ผมเลือก Cold Brew w/ Milk ครับกาแฟเย็น อร่อยมีรสชาติกาแฟเปรี้ยวๆ พร้อมหวานนมนิดๆ ถึงจะชอบกาแฟไหม้ๆรสขม แต่อันนี้ดีงามเลย
ส่วนเมกิน v60 ก็จะมีบาริสต้ามาชงด้านหน้าเราครับ คือมันดูแบบสโลว์ไลฟ์มากๆ มาเวียดนามนี่ต้องกินกาแฟนะครับ จะเที่ยวสนุกขึ้นเยอะ

จากนั้นก็นั่ง taxi จากหน้าร้านไปเอากระเป๋าที่โรงแรมแล้วไปสนามบินเลยครับ taxi งงทางนิดหน่อยหรือจงใจไม่รู้ เสียค่าเดินทางไป 166,000 ฮะ เช็คอินฝากกระเป๋ารอขึ้นเครื่องกลับ 

เวียดนามเป็นประเทศที่ใกล้บ้านเรา แต่มีวัฒนธรรมที่แตกต่าง คนดีก็มี คนที่พร้อมจะโกงก็มี โจรขโมยก็มีทุกที่ ขอแค่เรามีสติ อยู่ตลอดเวลา แค่นี้ก็เที่ยวสนุกแล้วครับ โดยรวมๆถึงแม้ทริปนี่จะตะกุกตะกักอยู่บ้าง แต่ก็เป็นอีกประสบการณ์ที่ใช้การแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างดี
หากใครพอมีเวลาสัก 3-4 วัน ก็สามารถทำทริปตามแบบนี้แล้วแล้วครับ เที่ยวง่ายๆ ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเลยครับ
ไว้จะมาอีกนะเวียดนาม คราวหน้าเจอกัน ฮานอย ซาปา เว้ ดานัง ฮอยอัน บ้าง
ขอบคุณที่ติดตามมาจนจบครับ
ชอบก็กดไลท์ กดแชร์ กดโหวตให้กำลังใจกันด้วยนะครับ
ขอบคุณครับผม #poppajourney

อันนี้เป็นสรุปค่าใช้จ่ายทั้งหมดครับ 6 วัน 5 คืน เป็นค่าใช้จ่ายต่อคนนะครับ ผมหารสองแล้วครับ

Comments

comments